अन्तिम असिना पानी

…………………………………………………..

यो वर्षा उफान चिर्न सक्छ,

दिमाग रिङ्गाउन सक्छ
मानौं कि जरताको प्याला हो यो

मानौं कि पिडाको ओखती हो यो

मानौं कि जीवनको सबैभन्दा ठूलो आकर्षण-

बाछिटा आफ्नो अंगमा झर्न दिएर सोच्छ ऊ ।

 

अनि असिना झर्छ

सुन्दरताको कुरूप पक्षको रूपमा

कर्कश भएर-

ठोसको क्रमिकता

तरलता र ठोस बीचको अन्तर के ?

जीवनका अमिल्दा रङहरू कस्ता हुन्छन्?

पिडा अनि प्रफुल्लता, प्रफुल्लता अनि पिडा

ऊ एउटा असिना टिप्छ

आफ्नो हातमा खेलाउँछ

र ठोसलाई पग्लिन दिन्छ आफ्नो हत्केलामा

 

असिना हो कि जीवन हो यो ?

कि तरल हुन खोज्दै छ जीवन?

पग्लिदैं छ कि संघर्ष गर्दैछ ?

समर्पणको विन्दु हुनुपर्दैन ?

जीत हार निर्धारण हुनु पर्दैन ?

 

ऊ जान्दछ ऊ मर्दैछ

ऊ भित्र हुर्किदैं गरेको क्यान्सरले भन्छ

तर यो आसाले मृत्युको शाश्वततालाई असत्य बनाइदिन्छ

अनि ऊ मन मनै गम्छ-

म मर्दै छुइन

म मृत्युतिर बहँदै छु

तरलता अस्थिर हुन्छ

यो अस्थिरतामा

मृत्यु जमेर जीवन बन्छ

यही नै तरलताको वृत हो

तरलताको वृत !

@सन्देश घिमिरे